Piet Kee (30 augustus 1927-25 mei 2018) – Artistieke eigenzinnigheid en eindeloze precisie

door Jos van der Kooy en Harmen Trimp | Het ORGEL | Jaargang 115 | (2019) | Nummer 1

Collectie Beeldbank NoordHolland

Vorig jaar overleed organist en componist Piet Kee (1927-2018). In dit artikel wordt stilgestaan bij de invloeden van de Duitse orgelbeweging, Kee’s drijfveren, zijn visie op het orgel en het orgelspel. Aan de hand van enkele werken worden ten slotte zijn stijlkenmerken en stijlfiguren besproken.

Piet Kee werd beïnvloed door zijn vader Cor Kee en de Duitse Orgelbewegung. Ook in Kee’s muziek zijn deze invloeden terug te vinden. Wie bijvoorbeeld de ‘Fantasia Sleepers awake the watchman cries / Wachet auf, ruft uns die Stimme’ (1961, uitgegeven 1964)) vergelijkt met ‘Den 100sten Psalm’ van Cor Kee uit Psalmen voor Orgel (1948), ziet veel overeenkomsten

De orgels die na de oorlog in Nederland gebouwd werden volgens de principes van de neobarok, dienden voor Kee als exempel voor een goed orgel. Kee legde een voorkeur aan de dag voor helderheid. Die voorkeur ging zelfs zo ver dat hij het liefst in akoestisch droge ruimten speelde omdat mensen dan alles konden horen.

Piet Kee zocht in zijn composities naar de essentie van schoonheid. Artistieke eigenzinnigheid en eindeloze precisie, waarmee Kee de schilder Pieter Saenredam typeerde, zouden zomaar ook op Kee zelf van toepassing kunnen zijn.