Engelse orgelbouw van nu naar toen

Leonard Sanderman

Engelse orgelbouw van nu naar toen Het ORGEL 113 (2017), nr. 1, 12-21 [samenvatting]

In Nederland lijkt het Engelse orgel tegenwoordig in hoog aanzien te staan. De ene na de andere stadskerk krijgt een groter of kleiner Engels koor- of transeptorgel, terwijl de Nederlandse orgelliefhebbers – al dan niet in georganiseerd verband – graag het Kanaal oversteken om grote moderne Engelse orgels te beluisteren en te bespelen. Deze interesse in het Engelse orgel is onmiskenbaar gerelateerd aan de nog steeds stijgende populariteit van de Engelse koormuziek in Nederland. Het pionierswerk van mensen als Bouwe Dijkstra en Michael Hedley heeft zich ontwikkeld tot een Anglo-Nederlandse koorcultuur die niet meer weg te denken is. Vaak zijn het dan ook de kerken waar koren die met het Engelse repertoire besmet zijn geraakt, met grotere of kleinere regelmaat zingen, waar zo’n Engels orgel terechtkomt.
Maar wat weten we eigenlijk van de Engelse orgelbouw? De Engelse orgels van nu lijken nauwelijks op de Engelse orgels aan het begin van de negentiende eeuw. Waarom? Wat is er gebeurd? Door een omgekeerd chronologische geschiedschrijving worden enkele handreikingen gegeven om de lezer te helpen deze vragen te beantwoorden.

Harrogate – Foto WikimediaCommons