Van Willem-Hendrik Zwart tot Wereldmuziek: een ander perspectief op kerkorgelspel

Hans Fidom

Van Willem-Hendrik Zwart tot Wereldmuziek: een ander perspectief op kerkorgelspel Het ORGEL 103 (2007), nr. 6, xx-xx [samenvatting]

Toen ik in 1986 muziekwetenschap begon te studeren leerde ik meteen twee dingen. Eén: muziek van mensen uit bijvoorbeeld Afrika is net zo boeiend als Westerse muziek. Twee, daar direct uit volgend: alle muziek is in principe interessant. Het komt er maar op aan de groep waarvoor de muziek is gemaakt, serieus te nemen. Wikipedia heeft dus gelijk als ze de definitie van wereldmuziek heel kort houdt: wereldmuziek is muziek die terug te leiden is tot een bepaalde bevolkingsgroep. Zo bezien is zowel de muziek van mijn leermeester Willem-Hendrik Zwart, als die van popgroep Krezip, als die van de call-and-response-liederen van 19de-eeuwse plantageslaven wereldmuziek.

Interessant is vervolgens de vraag of Westerse kerkmusici, nu hun vak in zekere zin als wereldmuziek kan worden gezien, wellicht andermans wereldmuziek in hun werk kunnen integreren. Er zal hoe dan ook een probleem blijven: zodra ‘wereldmusici’ hun muziek voor een ander dan het oorspronkelijke publiek maken, lopen ze het gevaar dat de muziek een aspect verliest en de eredienst tot een museale, toeristische voorstelling verwordt. Vandaar dat er maar een manier is die het proberen waard is: samen improviseren. Op dat vlak zijn werelden te winnen, ook aan conservatoria.