Tien jaar na het overlijden van Cor Kee (‘Een muzikale dijk van een vent’)

door Kees Weggelaar | Het ORGEL | Jaargang 103 | (2007) | Nummer 3

 

Kees Weggelaar Tien jaar na het overlijden van Cor Kee (‘Een muzikale dijk van een vent’)
Het ORGEL 103 (2007), nr. 3, 20-32 [samenvatting]


Foto: Archief Het Orgel

De Nederlandse organist, componist en improvisator Cor Kee (1900-1997) was een veelzijdig mens met een brede (muziek)culturele belangstelling. Bij hem kwamen verschillende stromingen van de Nederlandse orgelcultuur uit de 20ste eeuw samen. Kee kwam uit de op de romantiek georienteerde orgelschool van Jan Zwart. Deze afkomst heeft hij nooit verloochend, hoewel hij na de Tweede Wereldoorlog nieuwe wegen insloeg. Door zijn brede zienswijze confronteerde hij jongere organisten op een inspirerende manier met nieuwe richtingen, waarmee hij zich op rijpere leeftijd vertrouwd heeft gemaakt. Wat muzikale vernieuwingen betreft stond Kee zeker niet in de allervoorste gelederen van zijn tijd; die plaatsen waren al hoog en breed door de internationale avant-garde ingenomen (Boulez, Ligeti Kagel, Cage enz.). Vooral in zijn positie als geniaal improvisatiedocent heeft Kee bij kenners en liefhebbers een gezond muzikaal bewustzijn ontwikkeld doordat hij zelf zich bewust was van en gretig open stond voor de moderne tijd. Bovendien kende Kee een gezonde innerlijke balans ten aanzien van de romantiek en oude(re) muziek en wist hij inspirerend en stimulerend op te treden. Deze frisse houding straalt zeker ook uit in zijn compositiewerk. Typerend is de ‘nuchtere overzichtelijkheid’ waarmee Kee het muzikale materiaal ordent en verwerkt in zijn composities. En hoewel in zijn latere werken soms een zekere geforceerdheid en een soms verregaande naïeviteit te constateren is, verdient zijn compositorisch œuvre meer aandacht dan tot op heden het geval is.