De orgelcomponist Maurice van Elven

Kees Weggelaar

De orgelcomponist Maurice van Elven Het ORGEL 99 (2003), nr. 2, 39-42 [samenvatting]

Componist Maurice van Elven (1950) schrijft regelmatig voor orgel. Hij studeerde orgel bij Piet Kee en Jan Raas en compositie bij Robert Heppener. Hij is docent aan de Muziekschool Amsterdam en organist van de Anthonius van Paduakerk te Amsterdam.
Net als Heppener volgt Van Elven een eigen lijn. In de tijd dat hij afstudeerde (1975) kreeg het maken van seriële muziek veel aandacht, maar net als voor Otto Ketting en Peter Schat betekende dat voor Van Elven niet dat hij niet tonaal zou componeren.
Van Elven componeerde voor orgel: Ricercare over Psalm 86 (1974), Intermezzi per organo (1976), Partita super Jesu meine Freude (1979), Symfonie (1980), Partita super Ad cenam agni providi (1984), Immobilis (1985), Miniaturen III (1995), Tento (1997), Imaginations (in memoriam Cor Kee) (1997), Praeludium en Fuga over BACH (2000). Het omvangrijkst is de Symfonie. Het werk is opgedragen aan Albert de Klerk. Het kent vier delen: Allegro energico (met twee ‘themagroepen’), Offertorium, Communio, Finale (een dubbelfuga). Zoals in veel werk van Van Elven zijn invloeden merkbaar van Tournemire, Hindemith en Skrjabin.