Recente orgelbouw in Italië

Wijnand van de Pol

Recente orgelbouw in Italië Het ORGEL 97 (2001), nr. 4, juli/augustus 21-27 [samenvatting]

In de jaren 1960 werden de gevolgen van de ‘Orgelbewegung’ in Italië merkbaar. Pionier was organist Luigi Ferdinando Tagliavini, die nieuwe orgels ontwierp naar voorbeeld van het werk van oude meesters als Antegnati, Callido en Serassi. Na het succes van het drieklaviers orgel met mechanische toetstraktuur in de Basiliek van St.-Maria dei Servi in Bologna in 1967, volgden de meeste Italiaanse orgelbouwers de nieuwe richting.

Grote bekendheid verwierf Barthélémy Formentelli, die als eerste geheel mechanische orgels bouwde in Noord-Italië. Daarna volgden ook bouwers als Mascioni, Ruffatti, Pinchi, Pedrini. Sinds 1980 bouwt een aantal kleine firma’s met succes orgels in Noord-Europese stijl om tegemoet te komen aan de wensen van een groot aantal jonge organisten die in Noord-Europa hebben gestudeerd en de Italiaanse orgels niet geschikt vinden voor de uitvoering van Bach.

Er is in de jaren 1990 heftig gediscusseerd over hoe het nieuwe Italiaanse orgel zou moeten worden tijdens drie conventies met als titel ‘L’organo italiano oggi e domani’, gehouden in Imola, Battipaglia en Treviso. Maar de meningen over de ‘traditionele Italiaanse’ orgelbouw en de ‘nieuwe Noord-Europese’ stijl zijn ook vandaag nog erg uiteenlopend. Een groot probleem is tevens dat de Rooms-Katholieke Kerk weinig aandacht heeft voor het orgel.