Luisteren naar de muziekgeschiedenis. Een introductie

De fascinerende wereld van de historische orgelopnamen is helaas al veel te lang veronachtzaamd in de academische wereld, het muziekonderwijs en het muziekleven in het algemeen. Dat is vreemd, want deze opnamen kunnen ons rechtstreeks in contact brengen met grote componisten en organisten uit het verleden, zoals – om slechts een paar te noemen – Charles-Marie Widor, Louis Vierne, Joseph Bonnet, Max Reger, Eugène Gigout, Marcel Dupré en Charles Tournemire.
Helaas kent de internationale orgelgemeenschap deze opnamen van ‘oude meesters’ vaak niet. En wanneer men de opnamen wel kent, worden ze vaak zo vreemd en mysterieus gevonden dat men ze verbijsterd en uit ongemak negeert. Dat klinkt misschien overdreven, maar toch gebeurt dit meestal wanneer musici geconfronteerd worden met uitvoeringen van ‘oude meesters’. De Deense organist Lars Rosenlund Nørremark voert een pleidooi om deze geluidsopnamen serieus te nemen als bronnen voor onze historisch-geïnformeerde uitvoeringspraktijk. Deze orgelopnamen moeten uiteraard zorgvuldig en kritisch onderzocht worden, maar er is geen reden om ze niet gelijkwaardig met andere bronnen te behandelen.

• 

  Het Welte-Philharmonic-orgel in de studio aan 273 Fifth Avenue van New York

• 

  Eugène Gigout tijdens opnamen op het Welte-Philharmonic-orgel (1912)